Dating Advice for Single Parents: Balancing Love and Family

Je bent single. Je hebt kinderen. En je wilt weer een vrouw vinden. Niet zomaar een vrouw. Een die je echt wil, niet omdat je eenzaam bent, maar omdat je weer wilt voelen dat je leeft. Maar je bent bang. Bang dat je kinderen het niet goed vinden. Bang dat ze je zullen verlaten als je een nieuwe vrouw binnenhaalt. Bang dat ze je zullen haten als ze zien hoe je lacht met iemand anders. Ik snap het. Ik heb het zelf gedaan. Twee kinderen, een scheiding, en een leeg bed naast me. En toen? Ik ben gaan zoeken. Niet naar een date. Maar naar een levenspartner.

Wat is het eigenlijk? Een relatie met kinderen?

Het is geen dating-app waar je een profiel maakt en dan een nachtje uitgaat. Het is geen flirterige chat met een vrouw die denkt dat je een luxe vakantie boekt. Het is een volledige herstructurering van je leven. Je moet leren dat je kinderen nu deel uitmaken van je datingproces. En dat betekent: geen onverwachte kusjes, geen nachten weg zonder te melden, geen geheime berichten. Je moet transparant zijn. Niet omdat je dat moet, maar omdat je kinderen het verdienen. En jezelf ook.

Ik heb in mijn eerste maand na de scheiding drie vrouwen ontmoet. Twee wilden alleen seks. De derde? Ze had twee kinderen, een hond, en een baan als verpleegkundige. Ze zei: ‘Ik wil geen man die een kind wil. Ik wil een man die zijn kinderen al heeft.’ Dat was de eerste keer dat ik me echt gezien voelde. Niet als een man die op zoek was naar een vrouw. Maar als een vader die weer wilde liefhebben.

Hoe krijg je het?

Je denkt misschien: ‘Ik ga op Tinder, zoek een vrouw met kinderen, en dan is het gedaan.’ Fout. Dat werkt niet. Je hebt geen tijd om te spelen. Je hebt geen budget voor duurdere dates. Je hebt geen zin in een restaurant waar je 200 euro uitgeeft en dan nog steeds je kinderen moet ophalen. Je wilt iets dat werkt. En daarom heb ik een systeem bedacht.

Stap 1: Gebruik SingleParentDating.nl. Ja, dat bestaat. En het is niet wat je denkt. Geen pornografische profielen. Geen vrouwen die hun borsten tonen. Wel vrouwen die hun kinderen in de bio zetten. En hun schema. ‘Maandag: kinderopvang. Woensdag: dansles. Zaterdag: picknick.’ Dat is het. Dat is de realiteit. En dat is waar je naar moet zoeken. Ik heb in 3 weken 17 profielen bekeken. 3 gesproken. 1 uitgenodigd. Ze kwam met haar zoon van 5. We gingen naar een park. Ik bracht een speelgoedautootje mee. Hij vond het geweldig. Zij vond het geweldig. Ik? Ik voelde me weer menselijk.

Stap 2: Geef geen geld uit. Geen restaurant. Geen bioscoop. Geen hotel. Geen cadeautjes. Geen bloemen. Geen sieraden. Geen ‘ik heb je lief’. Dat is te veel. Te vroeg. Je wilt geen vrouw die je uitnodigt voor een maaltijd van 150 euro. Je wilt een vrouw die je uitnodigt voor een kop koffie in de buurt. En haar kinderen meeneemt. Dat kost 8 euro. En dat is meer waard dan een hele avond in een chique zaak.

Stap 3: Laat je kinderen meedoen. Niet als een test. Niet als een evaluatie. Maar als een deel van het proces. Ik heb mijn dochter (8) laten kiezen wat we deden. Ze koos: ‘Een ijsje, en dan een boek lezen.’ We gingen naar de bibliotheek. Ze kocht een boek over een hond. Ik kocht een boek over een astronaut. We zaten naast elkaar. Ze las. Ik las. En toen zei ze: ‘Pap, jij bent weer mooi.’ Dat was de dag dat ik wist dat het zou lukken.

Waarom is het zo populair?

Omdat het echt is. Er zijn 42% van de Nederlandse single ouders die op zoek zijn naar een nieuwe relatie. Dat is 1 op de 2. En de meesten van hen zijn mannen. Ouders met kinderen zijn niet op zoek naar een ‘date’. Ze zijn op zoek naar een partner. Iemand die hun leven kan delen. Niet hun tijd. Niet hun geld. Maar hun verantwoordelijkheid. Hun angst. Hun lach. Hun slaaploze nachten.

En de vrouwen? Ze zijn ook moe. Moe van mannen die alleen op zoek zijn naar seks. Moe van mannen die hun kinderen niet begrijpen. Moe van mannen die hun leven niet willen delen. Ze willen iemand die zegt: ‘Ik weet dat je om 22:00 moet zijn. Ik wacht.’ Ze willen iemand die zegt: ‘Je kinderen zijn ook mijn kinderen.’ Niet omdat ze dat moeten zeggen. Maar omdat ze het echt voelen.

Waarom is dit beter dan ‘normaal’ dating?

Normaal dating? Dat is een spel. Je probeert jezelf beter te maken dan je bent. Je verbergt je fouten. Je laat je zorgen niet zien. Je doet alsof je geen problemen hebt. Maar met een kind? Dat kan niet. Je kunt niet liegen. Je kunt niet spelen. Je kunt niet zeggen: ‘Ik ben een beetje druk.’ Want je kinderen zijn er. Ze zien je. Ze horen je. Ze voelen je.

En dat is het juist. Dat is waarom het beter is. Want als een vrouw je accepteert met je kinderen, dan accepteert ze je. Niet de versie van je die je op Tinder zet. Niet de versie die je aan je vrienden laat zien. Maar de echte versie. De vermoeide, de onzeker, de liefdevolle, de moeizame, de vader. En als ze dat accepteert? Dan is het echt. Dan is het duurzaam. Dan is het waar.

Ik heb een vrouw gevonden. Ze heet Lisanne. Ze heeft een dochter van 7. Ik heb een zoon van 9. We wonen samen. Niet in een appartement. Niet in een huis. In een leven. We koken samen. We doen de was samen. We maken de schoolboeken klaar. En we kijken naar films. Met popcorn. En zonder telefoon. En soms? Als we allebei moe zijn? Dan zit ze met haar hoofd op mijn schouder. En ik voel haar adem. En ik weet: dit is het. Dit is wat ik heb gezocht. Niet een vrouw. Maar een familie.

Welke emotie krijg je?

Niet de opwinding van een eerste date. Niet de hitte van een kus. Niet de adrenaline van een nieuwe relatie.

Je krijgt rust.

Je krijgt veiligheid.

Je krijgt een lach die niet geforceerd is.

Je krijgt een kind dat zegt: ‘Pap, ik vind haar leuk.’

Je krijgt een vrouw die je ziet. Niet als een man die een kind heeft. Maar als een man die een kind is. En dat? Dat is de meest krachtige emotie die er is. Niet omdat het romantisch is. Maar omdat het waar is.

Je hoeft niet perfect te zijn. Je hoeft niet rijk te zijn. Je hoeft niet de beste vader te zijn. Je hoeft alleen maar aanwezig te zijn. En als je dat doet? Dan komt ze. Niet als een romantische droom. Maar als een realiteit. Met koffievlekken op de sofa. Met speelgoed op de trap. Met een kind dat zegt: ‘Pap, mag ze morgen ook komen?’

En dan? Dan weet je. Dat is het. Dat is wat je zocht. Niet een vrouw. Maar een thuis.