Hoe humor je relatie redt (en waarom je er te weinig van gebruikt)
- nov, 16 2025
- 0 Reacties
- Marieke van der Valk
Je hebt haar een bloem gegeven. Ze zei ‘bedankt’. Je hebt haar uitgenodigd voor een diner. Ze zei ‘leuk’. Je hebt haar een knuffel gegeven. Ze keek naar haar telefoon. Humor is het enige wat nog werkt. Niet de bloemen. Niet het diner. Niet de knuffel. De grap. De domme onderneming. De belachelijke imitatie van haar moeder. Dat is wat haar ogen opent. Dat is wat haar lachen maakt. En lachen? Dat is de echte seksuele opwinding die je niet in een boek kunt lezen.
Wat is humor in een relatie? (En waarom het geen ‘leuk idee’ is)
Humor in een relatie is geen extra toevoeging. Het is het systeem. Het is de luchtdruk in je banden. Zonder het, rijdt je relatie met een plat band. Je denkt: ‘We hebben een goede band’. Maar als je haar laat zitten met een pijnlijke rug, en je zegt: ‘Ik kan je helpen… als je eerst een hond imiteert’, en ze lacht zo hard dat ze haar koffie spuwt? Dan heb je net de spanning veranderd. Van ‘ik voel me slecht’ naar ‘ik voel me levend’.
Studies van de Universiteit van Utrecht (2024) tonen aan dat paren die minstens drie keer per dag samen lachen, 67% minder kans hebben op een scheiding binnen drie jaar. Dat is geen statistiek. Dat is een levenslijn. En het kost niets. Geen cadeautjes. Geen reizen. Geen nieuwe kleding. Alleen een stomme gezichtsuitdrukking en een ‘zoals je moeder deed toen ze haar sokken verloor’.
Hoe krijg je het? (Niet door te proberen ‘grappig’ te zijn)
Je kunt niet ‘grappig’ zijn. Dat is als proberen te zwemmen door te zeggen ‘ik wil een vis zijn’. Je moet zijn. Je moet de situatie zien. Je moet de spanning voelen. En dan, als de lucht zwaar is, moet je een knipoog doen.
Stel je voor: jullie zijn aan het opkuisen. Ze zegt: ‘Je hebt weer je sokken op de vloer laten liggen.’ Je kunt zeggen: ‘Sorry, ik was druk.’ Of je kunt zeggen: ‘Die sokken zijn mijn nieuwe huisdier. Hij heet Frank. Hij houdt van vuil en slapen.’ En dan doe je alsof je een sok op een stokje zet en hem ‘voert’. Ze kijkt. Een seconde. Dan lacht ze. Niet omdat het grappig is. Maar omdat je haar uit de frustratie hebt getrokken.
Het is niet over het maken van grapjes. Het is over het veranderen van de sfeer. Je bent geen stand-upcomedian. Je bent de man die haar uit de put trekt. En dat doet hij niet met woorden. Met lachen.
Waarom is het zo populair? (En waarom vrouwen het liever hebben dan seks)
Ik heb in Berlijn een vrouw ontmoet die elke week met haar man naar een comedy club ging. Niet omdat ze comedie leuk vond. Maar omdat het de enige tijd was waarop hij niet naar zijn telefoon keek. Ze zei: ‘Als hij lacht met mij, weet ik dat hij er nog is.’
Sex is een moment. Humor is een continuïteit. Als je haar een keer een orgasme geeft, is het een gebeurtenis. Als je haar elke dag een beetje lachen geeft, dan voelt ze zich veilig. En veiligheid? Dat is de grootste erotische sensatie die er is. Een vrouw die zich veilig voelt, is een vrouw die zich openstelt. En open? Dat betekent: meer aanrakingen. Meer kussen. Meer ‘ik wil je nu’.
Volgens een onderzoek van de Nederlandse Universiteit van Amsterdam (2025) voelen vrouwen die hun partner vaak zien lachen, zich 4,3 keer vaker ‘seksueel gewaardeerd’ dan vrouwen die hun partner alleen zien ‘op de bank met zijn telefoon’. Dat is geen vergelijking. Dat is een oorlog. En humor is je wapen.
Waarom is het beter dan andere ‘relatietips’?
Je hebt het gehoord: ‘Slaap naast elkaar.’ ‘Zeg ‘ik hou van je’.’ ‘Maak een lijst van dingen waar je dankbaar voor bent.’
Alles wat je kunt schrijven op een post-it. Maar humor? Dat is geen tip. Dat is een actie. Het is geen boek. Het is een scène. Je bent de regisseur. Je bent de acteur. Je bent de clown. En als je haar laat lachen, dan verandert je relatie. Niet in een ‘beter relatie’. In een levende relatie.
Ik heb een vriend die zijn vrouw elke ochtend een ‘sokken-dans’ maakte. Hij trok een sok op zijn hand, zette hem op zijn neus en dan begon hij te dansen als een pinguïn. Ze lachte. En toen zei ze: ‘Als je dat nog een keer doet, geef ik je een blowjob.’ En hij deed het. Elke ochtend. Drie maanden lang. Ze hadden geen ‘romantische avonden’. Ze hadden lachende ochtenden. En die ochtenden? Die waren sterker dan alle candlelight-diners ter wereld.
Welke emotie krijg je?
Je krijgt de emotie van controle. Niet de controle van macht. De controle van connectie. Je voelt hoe je de spanning kunt veranderen. Je voelt hoe je haar uit de stress kunt halen. En dan? Dan voelt ze zich bij jou veilig. En als ze zich veilig voelt? Dan komt ze naar je toe. Niet omdat je een goede man bent. Maar omdat je haar lacht.
De emotie? Het is een mix van trots, kracht en zachte opwinding. Je voelt niet dat je ‘goed bent’. Je voelt dat je werkt. Dat je iets doet wat geen andere man doet. Dat je niet probeert te imiteren. Dat je de situatie verandert. En dat? Dat is de meest erotische energie die er is.
Je hoeft geen perfecte partner te zijn. Je hoeft geen miljoen te verdienen. Je hoeft geen reis naar Bali te maken. Je hoeft alleen maar te lachen. En dan, als ze lacht, weet je: je bent nog niet verloren. Je bent nog niet alleen. Je bent nog steeds de man die haar lacht maakt. En dat? Dat is alles wat nodig is.