Hoe je echte sluiting vindt na een giftige relatie (zonder therapie, drugs of een nieuwe vrouw)

Je hebt haar al een jaar niet meer gesproken. Maar elke ochtend wakker worden met dat gevoel alsof je een steen in je maag hebt. Ze heeft je laten zweven, je gevoelens gebruikt, je zelfvertrouwen vermorzeld. En nu? Nu zit je op de bank, met een bier in de hand, te herhalen wat je had kunnen zeggen. Sluiting is niet iets wat je vindt in een boek. Het is iets wat je moet veroveren. En ik weet hoe.

Wat is sluiting, echt?

Sluiting is niet vergeten. Sluiting is niet vergeven. Sluiting is: je hebt haar niet meer nodig om jezelf te begrijpen.

Je denkt dat sluiting betekent dat je haar niet meer haat. Nee. Het betekent dat je haar niet meer nodig hebt om te weten wie je bent. Tijdens mijn jaren als sextourist in Thailand en Marokko heb ik met honderden mannen gesproken die nog steeds hun ex op hun telefoon hielden. Niet omdat ze nog hielden. Maar omdat ze geen idee hadden wie ze waren zonder haar. Dat is geen liefde. Dat is een psychologische afhankelijkheid. En het kost je energie. Je energie die je zou kunnen gebruiken om te trainen, te reizen, te schrijven, te neuken met iemand die je echt wil.

Hoe krijg je het? (Stap voor stap, geen flauwekul)

Stap 1: Verwijder alles. Nu. Je telefoon? Verwijder haar nummer. Haar foto’s? Verwijder. Haar Instagram? Blokkeer. Haar Spotify-playlist? Verwijder. Je hebt geen tijd voor nostalgie. Die is een val. Een emotionele val. Ik heb een cliënt die 18 maanden lang elke dag haar Instagram-checkte. Hij dacht dat hij haar ‘volgde’. In werkelijkheid volgde hij zijn eigen pijn. Na 6 weken zonder contact, zonder herinneringen, begon hij weer te slapen. Zonder medicijnen. Zonder alcohol. En hij begon weer te lachen. Niet omdat hij haar vergeten was. Maar omdat hij eindelijk zichzelf kon zien.

Stap 2: Schrijf een brief. En verbrand hem. Schrijf alles. Wat ze je deed. Wat je voelde. Wat je had willen zeggen. Geen filter. Geen poëzie. Geen ‘ik ben boos’. Schrijf: ‘Ze gebruikte mijn geld voor haar nieuwe vriend. Ze lachte met hem terwijl ik in de keuken zat te huilen.’ Schrijf het als een breekpunt. Dan, als je klaar bent, haal je een vuurhaak, ga je naar de tuin, en verbrand het. Niet in de gootsteen. Niet in de prullenbak. In het vuur. Zie hoe de vlammen het verteren. Voel de hitte op je gezicht. Dat is je emotie. Die je niet meer hoeft te dragen.

Stap 3: Betaal jezelf. 500 euro. En doe iets wat je nooit zou doen. Ik heb een eenvoudige regel: als je je ex nog in je hoofd hebt, betaal je jezelf 500 euro voor iets dat je nooit zou doen. Een weekend in Berlijn. Een motorrit naar de Alpen. Een sessie met een striptester. Een dag in een sauna met mannen die je niet kent. Je hoeft niet te neuken. Je hoeft niet te praten. Je hoeft alleen maar te zijn. En als je 500 euro hebt uitgegeven aan iets dat je nooit had durfd te doen? Dan heb je een nieuw verhaal. En je ex is er niet in.

Waarom is dit zo populair? En waarom werkt het?

Want het is niet moeilijk. Het is ongemakkelijk. En de meeste mannen kiezen voor het ongemakkelijke. Ze kiezen voor het ‘vergeten’. Ze kiezen voor een nieuwe vrouw. Ze kiezen voor een app. Ze kiezen voor alcohol. Maar die dingen zijn geen sluiting. Dat zijn verstopplekken. Sluiting is niet iets wat je zoekt. Het is iets wat je creëert. En het kost geen therapie. Het kost moed. Het kost geld. Het kost een actie die je niet kunt terugdraaien.

Ik heb een cliënt die 3 jaar lang elke maand naar haar stad reisde. Hij dacht dat hij haar nog kon winnen. Hij gaf 12.000 euro uit aan treintickets, hotels, eten. Hij kreeg geen ‘nee’. Hij kreeg geen ‘ja’. Hij kreeg niets. Tot hij 500 euro uitgaf aan een zware kickboxing-sessie met een trainer die hem tot bloed deed komen. En daarna? Hij sloeg zijn telefoon in tweeën. En begon te schrijven. Nu is hij schrijver. En hij heeft geen ex meer. Hij heeft een leven.

Waarom is dit beter dan therapie, medicijnen of een nieuwe vrouw?

Therapie? Die kost 80 euro per uur. En je zit er 6 maanden lang met een man die je zegt: ‘Hoe voelde je toen?’ En je voelt je nog steeds alsof je in een glazen doos zit.

Medicijnen? Ze verdoofen je pijn. Maar ze veranderen niets. Je blijft dezelfde man. Met dezelfde vragen. En dezelfde leegte.

Een nieuwe vrouw? Dat is geen oplossing. Dat is een verslaving. Je zoekt iemand die je laat voelen dat je nog goed bent. Maar als je niet weet wie je bent, dan is elke nieuwe vrouw een spiegel. En spiegels breken.

Wat ik hier beschrijf? Dat is een heropstanding. Dat is een herverkiezing. Je kiest jezelf. Niet haar. Niet een nieuwe vrouw. Niet een app. Je kiest jezelf. En dat is de enige manier waarop sluiting echt werkt.

Welke emotie krijg je? (De echte, niet de flauwe)

Niet geluk. Niet vrede. Niet rust.

Je krijgt kracht.

Je voelt het als je de eerste keer weer een vrouw aankijkt zonder te denken: ‘Zal ze me ook gebruiken?’ Je voelt het als je een nieuwe stad inloopt en je denkt: ‘Ik ben hier omdat ik wil, niet omdat ik ontsnapt ben.’ Je voelt het als je in de spiegel kijkt en denkt: ‘Ik ben niet kapot. Ik ben hersteld.’

Dat is het. Dat is de echte emotie. Niet de flauwekul van ‘ik ben nu gelukkig’. Dat is een leugen. De waarheid is: je bent niet gelukkig. Je bent sterk. En dat is veel beter.

Wat als je haar nog mist?

Dan mist je niet haar. Dan mist je de versie van jezelf die ze je liet zijn. De man die dacht dat hij genoeg was. De man die dacht dat liefde betekende dat je moest lijden. Die man is dood. En dat is goed.

Je hoeft haar niet te vergeten. Je hoeft haar niet te vergeven. Je hoeft haar niet te begrijpen. Je hoeft haar alleen maar te laten gaan. En jezelf te pakken. En te beginnen.

Wat nu?

Ga naar de keuken. Haal een vuurhaak. Zet een fles wijn op tafel. Schrijf je brief. Verbrand hem. En volgende week? Geef jezelf 500 euro. En doe iets dat je nooit zou doen. Niet omdat je haar wilt vergeten. Maar omdat je eindelijk jezelf wilt ontmoeten.

Je bent niet kapot. Je bent op weg. En dat is alles wat telt.