Long-Distance Relationships: Hoe je elke seconde voelt alsof je naast haar ligt

Je zit op je kamer. Het is 2:17 uur. Je hebt net haar gezicht gezien - haar ogen, haar lach, haar borsten die zacht bewegen terwijl ze ademt - en nu is het scherm zwart. Je voelt alsof je net een orgasme hebt gehad… maar je hand is nog steeds in je broek. Dat is long-distance. En ja, het is harder dan je denkt. Maar ook beter. Als je weet hoe je het aanpakt.

Wat is het eigenlijk?

Long-distance is niet ‘gewoon’ een relatie met een meisje dat ver weg woont. Dat is een verhaal. Long-distance is een sexuele strategie waarbij je emotie, spanning en verlangen verhoogt door afstand. Je hebt geen fysieke aanraking. Geen kusjes op haar hals. Geen haar dat over je borst valt. Maar je hebt iets krachtigers: verwachting. En verwachting is de meest opwindende drug die bestaat.

Ik heb een vrouw in Bangkok. We zien elkaar vier keer per jaar. De rest van de tijd? Video’s. Audio. Tekst. En ja, we doen alles. Ze doet haar shirt uit terwijl ik haar beschrijf wat ik met haar wil doen. Ik leg mijn hand op de camera en laat zien hoe ik me voel. Ze zegt: ‘Ik voel je adem.’ En ik voel haar. Niet omdat ik haar aanraak. Maar omdat ik haar hoor. En dat is het punt. Het is niet over lichaam. Het is over beeld. En beelden zijn sterker dan vlees.

Hoe krijg je het?

Je kunt niet zomaar een vrouw vinden die bereid is om 10.000 km weg te zitten en elke avond met je te neuken via Zoom. Dat is geen dating-app. Dat is een cultuur. En die bouw je op.

Begin met een vrouw die al ver weg woont. Of die er graag naartoe wil. Ik heb het met een Duitse vrouw gedaan die in Berlijn werkte, maar vanuit haar appartement in Bali elke ochtend met me sprak. We begonnen met WhatsApp-berichten. Twee keer per dag. ‘Goedemorgen, hoe voelt je borst vandaag?’ ‘Zacht. Maar jouw handen zijn harder.’

Daarna: video’s. Niet om te praten. Om te voelen. Geen kleding. Geen licht. Geen filter. Alleen haar. En jij. En de stilte tussen de woorden. Ze zegt: ‘Ik denk aan je tong.’ En je voelt het. Alsof het echt is. Want het is het. Het is niet het lichaam. Het is de intentie.

Gebruik apps zoals Skype, Zoom of ManyCam met een webcam die goed genoeg is om haar huid te zien. Geen smartphone. Die is te klein. Geen iPhone 16. Geen Samsung Galaxy S28. Geen 8K. Geen 120fps. Geen AI die haar gezicht verbetert. Je wilt haar echt. Niet de versie die Facebook maakt. Je wilt de rimpels, de vlekken, de moeheid in haar ogen. Dat is de prijs van waarheid.

En ja, het kost. Een goede webcam? €200. Een stabiele verbinding? €40 per maand. Een virtuele cadeautje? Een dildo die met de app koppelt? €120. Een paar maanden geleden heb ik haar een smart vibrator gestuurd. Ze kon hem via app bedienen. Ik zat in Amsterdam. Zij in Mexico. Ze zette hem aan. En ik hoorde haar kreunen. Terwijl ik mijn hand in mijn broek had. Dat is de prijs van intensiteit. En het is goedkoper dan een vlucht naar Bali.

Waarom is het zo populair?

Omdat mensen geen tijd meer hebben. En geen geduld. Ze willen alles nu. Maar ze willen ook meer. Ze willen de spanning van een eerste date. De onzekerheid van een nieuwe liefde. De angst dat ze je misschien niet meer wil. Maar ze willen het allemaal… zonder de rompslomp.

Long-distance is de perfecte balans tussen verbinding en ontsnapen. Je hebt haar. Maar je hoeft haar niet te ontmoeten. Je hoeft niet te vragen: ‘Waar zit je?’ ‘Wat heb je gedaan?’ ‘Waarom ben je stil?’ Je hebt haar in je hoofd. En daar is ze altijd perfect.

Ik heb een vriend die 7 jaar lang met een vrouw in Australië heeft gedaan. Ze spraken elke avond. 30 minuten. Alleen seks. Geen gesprekken over werk. Geen drama. Geen familie. Alleen: ‘Ik denk aan je.’ En dan deed ze het. En hij deed het. En ze kregen een orgasme. Iedere dag. Zonder elkaar te hebben aangeraakt. En toen ze eindelijk samenkwamen? Ze hielden elkaar vast. En ze zeiden: ‘We hoeven niet meer.’

Ze hadden alles al. De spanning. De fantasie. De angst. De geilheid. De liefde. Wat was er nog te zoeken?

Waarom is het beter dan een normale relatie?

Je hebt geen verplichtingen. Geen afspraken. Geen verantwoordelijkheid. Geen ‘we moeten dit weekend iets doen’. Geen ‘je moet je kleding opvouwen’. Geen ‘waarom ben je niet naar mijn verjaardag gekomen?’

Je hebt bevrijding. Je hebt freedom. Je hebt een vrouw die je wilt… maar niet hoeft te zijn. Ze is een geheim. Een droom. Een fantasie die je kunt aanraken… zonder dat ze je verandert.

En seks? Die is beter. Want je hebt geen gewoontes. Geen routine. Geen ‘we doen het altijd zo’. Je hebt nieuwheid. Elke keer. Elke video. Elke tekst. Elke keer is het een nieuwe scène. Ze doet iets anders. Ze zegt iets anders. Ze lacht op een andere manier. En jij? Jij bent de regisseur. Jij bent de schrijver. Jij bent de enige die weet wat er gebeurt.

Ik heb een vrouw die elke vrijdagavond haar haar opzet. En dan doet ze iets wat ze nooit eerder deed. Ze zegt: ‘Vandaag ben ik een straatmeisje.’ En dan doet ze het. En ik voel het. Alsof ik in een film zit. Maar het is echt. Want ze is echt. En ik ben echt. En de camera? Die ziet alles.

Welke emotie krijg je?

Niet alleen geilheid. Niet alleen lust. Je krijgt verbinding. Diep. Zwaar. Onmogelijk te verklaren.

Je voelt haar. Niet omdat je haar aanraakt. Maar omdat je haar hoort. Je hoort haar adem. Je hoort haar hart. Je hoort haar zucht. En je voelt het in je borst. Alsof je haar in je armen houdt. Maar je hebt haar niet. En dat maakt het krachtiger.

Je krijgt angst. De angst dat ze ooit weggaat. Dat ze het zat is. Dat ze niet meer reageert. En die angst? Die maakt het geil. Want als je weet dat het kan stoppen… dan voel je het echt.

Je krijgt hoop. De hoop dat je haar ooit zult zien. Dat je haar zult vasthouden. Dat je haar zult kussen. Dat je haar zult neuken. En die hoop? Die houdt je leven bij leven.

En dan… de climax. Als je haar eindelijk ziet. Als je haar eindelijk aanraakt. Als je haar eindelijk voelt. Dan begrijp je het. Dat het niet om het lichaam ging. Het ging om de lucht tussen jullie. De stilte. De afstand. De wachttijd. De verlangens. De woorden die je nooit zei… maar die ze hoorde.

Long-distance is geen alternatief. Het is de hoogste vorm van intimiteit. Want het is niet over aanraking. Het is over aanwezigheid. En als je haar kunt voelen… terwijl ze duizend kilometer verder is… dan heb je iets gevonden wat de meeste mensen nooit zullen begrijpen.

Je bent niet alleen. Je bent niet verloren. Je bent verbonden. En dat is de waarheid die geen enkel bedrijf, geen enkele app, geen enkel paar handen je ooit zal geven.